هگمتانه، گروه فرهنگی: کجای این خاک بودی، زیر کدام آسمان، آن لحظه که این کلمات از قلب پرشورت جاری می‌شد؟ زیر آتش کدام خمپاره وآماج کدام گلوله برایم نوشتی حرف هایت را؟ چه حالی داشتی وقتی با تمام وجودت جانت را گذاشته بودی لابلای واژگان پرپر و می‌نوشتی از عبورت؟ می‌نوشتی از افق‌های گلگون، از جوانه‌های روییده در خاک‌های تفتیده. تو می‌نوشتی و امروز منم که می‌خوانمش، منم که صدای تو شده ام در خواب‌های سنگین دنیا. تو می‌نوشتی و امروز مائیم که کلمات تو را فریادیم، چشم هایت را بیداریم و دستانت را در اهتزاز،‌ای جاودانه تاریخ!

شهید على ابراهیمى فرزند هوشنگ متولد مرداد ماه سال 1337 در روستای سنگستان است. این شهید بزرگوار در 13 آبان سال 59 در حوادث مربوط به جنگ تحمیلی و حین درگیری مستقیم با دشمن به شهادت رسید.

آنچه می‌خوانیم بخشی از وصیت‌نامه شهید علی ابراهیمی است:

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خداوند یکتا

اى پدر عزیز و مادر مهربان دوستان و رفیق‌هایم این سلام آخر من است. مادر عزیزم در زندگانی کارى برای شما انجام ندادم. به جبهه می‌روم برای جنگ با کفار اگر برنگشتم مرا یاد کنید.

پدر مهربان امیدوارم که براى من زیاد گریه نکنید، مرا حلال کنید من در راهی شهید شدم که شما در زندگانى خود سرفراز سربلند و در زیر سایه امام امت عزیزم زندگى کنید.

اى امام امت اى رهبر عزیز دلم لرزه عشق شهادت است. عشقم با عشق حسین(ع) یکسر است راهى مى‌روم که امام حسین(ع) رفت جان مى‌دهم چون که على‌اکبر(ع) جان داده است.

اى رهبر عزیزم این پدر غمگین و مادر مهربانم در انتظار من هستند. پدر عزیزم و ‌ای دوستان گرانقدر بر سر مزارم گریه نکنید زیرا به جز من جسم‌های دیگری نیز پرپر شده‌اند.

مادرم به یاد حضرت زهرا(س) بر سر مزارم گریه مکن تا روز قیامت نزد اولیای الهی سربلند باشیم.

این وصیت‌نامه را با عجله نوشتم و 10 دقیقه وقت داشتم که به سمت اهواز حرکت کنم، اگر برنگشتم این وصیت نامه مرا پاک‌نویس کنید در مقابل دوستان و رفیق‌هایم بخوانید از تمام دوستان خداحافظى مى‌کنم.

وصیتنامه شهید علی ابراهیمى